Κάλλιον το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν – (Ιπποκράτης, 460-370 π.Χ.)
Την Κυριακή 5/7/2020 η εφημερίδα ΤΟ ΑΡΘΡΟ δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Δρ. Πάρι Αμοργινού με τον εύστοχο τίτλο: Πόλεμος με «Οδηγίες Χρήσεως» ενάντια στον «Αόρατο Εχθρό»
.
Ο πλανήτης Γη, που στο πέρας των αιώνων έχει κατακτήσει κάτι ασύλληπτο υλικό και άυλο για τον ανθρώπινο νου, υποκλίνεται τώρα κουρασμένος και κατάκοπος έχοντας υποστεί απρόσμενη ήττα από έναν «αόρατο εχθρό». Ζει και πάλι ιστορικές στιγμές – δυστυχώς όχι για καλό – προσπαθώντας να δώσει ακόμα μία ιστορική «μάχη» για να βγει νικητής. Χωρίς προειδοποίηση, χωρίς πρωτόκολλο, στην αρχή αδιαφόρησε, με αποτέλεσμα η νέα αυτή άγνωστη απειλή, η πανδημία, να βρει ελεύθερο έδαφος να προσπεράσει και να προχωρήσει χωρίς απολύτως κανέναν έλεγχο. Ολόκληρη η ανθρωπότητα υποτίμησε την δύναμή αυτού του φονικού ιού και στο τέλος, ενώ ήταν ήδη αργά βλέποντας φοβούμενη τις τρομερές συνέπειες, υποχώρησε, υπακούοντας στην ανάγκη εύρεσης του χαμένου εγχειριδίου που συνοδεύει κάθε προϊόν: τις «οδηγίες χρήσεως».
Ανεξάρτητα από το επίπεδο του Πολιτισμού, της Κοινωνίας, τις αρχές του υπάρχοντος αξιακού συστήματος αλλά και τη ταξινόμηση των αναγκών σε τομείς όπως οι επιστήμες, τα γράμματα, οι τέχνες, ο αθλητισμός, το επιχειρείν μας δίνεται ίσως ακόμη μια ευκαιρία – ίσως η τελευταία – να συνειδητοποιήσουμε ότι το απόσταγμα της όσμωσης αυτής της πανδημίας, δεμένης με την παγκόσμια κρίση, δημιουργούν την ανάγκη διαμόρφωσης ενός ευρύτερου πλέγματος αξιών, προτύπων, συμπεριφορών και κανόνων προκειμένου να ατενίζουμε το μέλλον με ελπίδα και με την προσδοκία της επίτευξης «Ανάγκη για Υγεία», σωματική και πνευματική.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το σώμα με τον ψυχικό και πνευματικό κόσμο αποτελούσαν κοινή μέριμνα της Ιατρικής στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό. Ειδικότερα, στο έργο του «Πολιτεία» ο Πλάτωνας, παρουσιάζει την Θεά Ανάγκη να φέρει στα γόνατα της αδαμάντινη άτρακτο μέσα στην οποία περιστρέφεται το Σύμπαν. Στην αρχαία Ελλάδα η Θεά Υγεία συνδέθηκε με την πρόληψη των ασθενειών και τη διατήρηση της κατάστασης υγείας.
Οι ασθένειες ταλαιπωρούσαν την ανθρωπότητα ήδη από την αρχαιότητα. Κατά τον «πατέρα» της Ιατρικής Ιπποκράτη: «οι επιδημίες είναι πληγές που δημιουργεί το μολυσμένο νερό, η ακαθαρσία, τα ποντίκια και οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με την υπόλοιπη κοινωνία».
Η πανδημία κατέκτησε την κορυφή του παγκόσμιου ενδιαφέροντος αναδεικνύοντας με σκληρό τρόπο τις ελλείψεις μας!
Για την αποκατάσταση και αντιμετώπιση αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης καλείται να σηκώσει το βάρος του φορτίου μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, εκείνη των εκλεκτών Αρίστων λειτουργών και επαγγελματιών Υγείας που με πνεύμα αλληλεγγύης, εξαίρετης επιστημοσύνης με κίνδυνο τη ζωή τους με τη δια βίου έκθεση στις ασθένειες, στέκονται στη «πρώτη γραμμή» άμυνας και αφιερώνονται στην περίθαλψη των ασθενών, κάνοντας τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες να παρακολουθούν τις εξελίξεις.
Η κρίση που διάγουμε αποτελεί αναμφίβολα περίοδο ανα-στοχασμού και αναθεώρησης για τα πάντα. Πρώτο το Κράτος, όπως αποδεικνύεται, αποτελεί την πιο αποτελεσματική βαθμίδα διαχείρισης των μεγάλων κρίσεων. Απαιτείται σοβαρό σχέδιο και μακροχρόνιο πρόγραμμα δράσεων και πρωτοβουλιών για την πολυπόθητη επίτευξη ενός ευρύτερου σχεδίου ενδογενούς ανασυγκρότησης. Και στον καθένα όμως ξεχωριστά αναλογεί ένα σημαντικό μερίδιο ευθύνης, αυτό της ατομικής ευθύνης με γνώμονα τη προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Χαρακτηριστική είναι η φράση του Στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη που εκφράζει την ελληνική ψυχή και ενσαρκώνει τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της γενναιότητας: «Ξέρετε πότε να λέγει καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει να λέγει «εγώ». Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ»». Το «Αιέν αριστεύειν» καλεί κάθε πολίτη να αγωνίζεται, να αναπτύσσεται και να προοδεύει ώστε αντίστοιχα και οι κοινωνίες στο σύνολό τους να ευημερούν.
Στον πόλεμο όμως χρειάζονται στρατιώτες και όπλα ενάντια στον «αόρατο εχθρό». Εν προκειμένω, οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής χρειάζονται επαγγελματική, υλικοτεχνική, ηθική υποστήριξη ώστε να μη βγουν εκτός μάχης. Η ιατρική οικογένεια καθημερινά με «όπλο» τη γνώση προσπαθεί να ξεκλειδώσει ότι μπλοκάρει τον άρρωστο οργανισμό. Το έκανε και θα το κάνει πάντοτε. Γι’ αυτό το θεϊκό λειτούργημα η επιστημονική κατάρτιση των εκλεκτών είναι Άριστη, γιατί η παγκόσμια εκπαίδευση αυτών των λειτουργών Υγείας τους οδηγεί στα πνευματικά μονοπάτια Αριστείας και τους κατατάσσει σε πανεπιστήμονες της Ζωής, δίνοντας το κάτι παραπάνω στην ομάδα, την Κοινότητα, την Κοινωνία. Το σημερινό ελληνικό πρόβλημα που εντοπίζεται στην αποδόμηση της έννοιας της αριστείας σε κάθε πεδίο χρειάζεται να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά και να γίνει καθολικά αντιληπτό ότι η Αριστεία αποτελεί εθνικό πλεονέκτημα για τη σημερινή Ελλάδα.
Ως κατακλείδα, σε ακόμη ένα κρίσιμο σημείο για το μέλλον της ανθρωπότητας αν υπάρχει κάτι που μας διδάσκει αυτή η πανδημία είναι το πόσο ανοχύρωτος και εύθραυστος είναι ο άνθρωπος. Για την αποκατάσταση της προαναφερόμενης καταφανούς έλλειψης και προς αποφυγήν παρόμοιων μελλοντικών λανθασμένων ενεργειών κρίνεται απαραίτητη η εκ των προτέρων λήψη μέτρων και πρωτίστως η επαναφορά στην επιφάνεια ενός κατάλληλα διαμορφωμένου εγχειριδίου με ‘’οδηγίες χρήσεως’’ που θα βοηθήσει την ανθρωπότητα να λειτουργήσει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης γρήγορα και αποτελεσματικά.
Ο «πατέρας της Ιατρικής» Ιπποκράτης τονίζοντας τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της επιστημονικής Ιατρικής σκέψης έλεγε χαρακτηριστικά: «Η ζωή είναι σύντομη, η ιατρική μακρόχρονη, η ευκαιρία φευγαλέα, η πείρα απατηλή και η ορθή κρίση των πραγμάτων δύσκολη».
Πράγματι σε κρίσιμες στιγμές το να λάβεις τη σωστή απόφαση είναι δύσκολο. Ας αναλογιστούμε όμως όλοι μας πόσο πιο δύσκολη και πόσο πιο διαφορετική θα ήταν η παγκόσμια αυτή «Κρίση» Υγείας χωρίς τη συμβολή των ειδικά εκπαιδευμένων Ιατρικών Επιστημόνων.
Αισθητικός Επανορθωτικός Οδοντίατρος
